 Yazar Tanýtýmý | | Yazmayý öðrendiðimden beri yazý yazýyorum. |
| Yazýsýnýn Özellikleri | | Yazý ve þiirlerimde öz ama açýklayýcý olmaya özen gösteririm. |
| Edebi Etkiler | | J.P.SARTRE,Bedrettin CÖMERT,Adnan TURANÝ,Alev ALATLI |
| Benzer Yazarlar | | Hasan Hüseyin KORKMAZGÝL,Ülkü TAMER,Hilmi YAVUZ |
| Özgeçmiþ | 1951,Çorum doðumluyum.Çocukluðum,ilk ve orta öðrenimim bu ilde geçti.Sonra,Ankara'da
Hacettepe Üniversitesi'nde Sanat Tarihi ve Arkeoloji eðitimini tamamlayýp müzecilik yapmaya baþladým.Konya Mevlana ve Karatay
Müzeleri,Bursa Ýznik Müzesi'nde çalýþtýkdan
sonra Anýtkabir Komutanlýðý Atatürk Müzesi, Alagöz Karargah Müzesi'nde çalýþtým.Daha sonra da Devlet Mezarlýðý ve Müzesi kurucu
müdürü olarak görev yaptým.Ankara Anadolu Medeniyetleri Müzesi, Muðla Marmaris ve Fethiye Müzeleri ve Aydýn Didim Milet Müzesi
çalýþtýðým yerlerdendir.2006'da emekli oldum.Ýzmir'e yerleþtik,yaþam devam ediyor.
|
| Bulunduðu Yer | | Ýzmir |
|
Birdenbire çarptým güneþe,
Birdenbire kaydý su.
Uçurtma yaptým güneþi,
Dað rüzgarlarýyla gömdüm suya.
Hangi ufuk çizgisi,öyle
Beni benden alýp sonrasýz martýlara katan
Dalgalar,sanki yüreðim.
Umarsýz bir yalnýzlýða çaðýmasalar da,
Ben yine bu kýpýrtýlarýn ürkek gölgesinde
Hep kendime varýyorum durmadan.
|
|
16.11.2007 15:40:17
|
|
| |
UNUTULDU
gözlerim alýþkýn artýk
boþluklar ve öyle
mezar karanlýklar
görmeye
sen ben o biz
baþkalarý
ve daha
güneþleri kapkara görmekle
ne bilinçlerimizde esintiler
býraktýk
ne de en sevdiðimiz
elma bahçelerinde bir pembe
en kötüsü
yapraklara/ bir güz bitiminde
de olsa/
özlem yüklü olduk katar katar
sen ben o biz ve daha
baþkalarý
de ki milyonlarcasý
öylece
beklemelerimizi
bu boþluklar ve karanlýklar ortasýnda
neye kuracaðýmýzý
þaþýrdýk |
|
|
16.11.2007 14:28:56
|
|
| |
PARKTA SONBAHAR
Taflanýn yapraklarý arasýnda örümcek aðlarý zaman zaman parlayan çizgilerle ortaya çýkýyor, güneþin ýþýklarý vurdukça. Hafiften de bir esinti var, kurumuþ yapraklarý oradan oraya kararsýzca savuruyor. Uçuþan böcekler de,sanki esintiye karþý koymak istercesine uçup uzun kavisler çizerek geri dönüyorlar yapraklarýn arasýna...
Kimi zaman výzýldayan bir muþtu arýsý sarý çiçeklerin arasýndan görünürken günün artýk eskidiðini görüyor, kuþlarýn sesini aramaya baþlýyorum sanki. Oysa yaklaþan akþamla birlikte kuþ sesleri de kaybolmuþ gibi...
Arada bir yükselen insan sesleri geliyor parkýn içinden, sonra þarkýlarýn son dizeleri gibi yavaþça uzaklaþarak bir yerlere gidiyorlar...
Evlerin, aðaçlarýn arasýndan ufukta bir parça deniz görünüyor, ama kokusunu serinliðini de duyumsamak istiyorum. Havada deniz kokusunu ve serinliðini arýyorum, var mý bilemiyorum...
Yerlere bakýyorum, karýncalar yok. Artýk, kýþ geliyor, anlýyorum...
17.10.2007
|
|
|
