Yazar Tanýtýmý

Adým... Özgürlüktür benim göbek adým, Durmam yürürüm ben adým adým Verseler dünyalarý, çekseler yoluma deryalarý Ne adým deðiþir benim, ne durur adýmým.....

Yazýsýnýn Özellikleri

Þiir, Roman, Tiyatro

Edebi Etkiler

Benzer Yazarlar

Atilla Ýlhan, Yýlmaz Erdoðan

Özgeçmiþ

Adým Ender pehlivan, Samsun Havza ilçesine baðlý Küflek Köyünde dünyaya açmýþým gözleri. Kafa kaðýdýmda þubat 5 olarak belirlenen doðum günüm, Annemin “oðlum sen doðduðunda biz orak biçiyorduk” sözlerine istinaden hükmünü kaybetmiþtir. Doðduðum yýlda, babamýn arkadaþý vefat etmiþ beni de o yýl kýrklamýþ olmalarý nedeni ile 1977 olarak sabitlenmiþtir. Otuz nüfuslu kocaman bir ailede geçti çocukluðum. “Baba yanýnda evlat sevilmez” anlayýþý nedeni ile dedelerimize verdik baba sevgilerimizi ve hep özelde kaldý anne sevgimiz. Ne babam sarýlabildi bana nede biz babalarýmýza… Anlayacaðýnýz sevgimi gösteremeyenlerdenim. Ne kadar seversek sevelim içimizdedir koca koca yanardaðlar. Azcýk sevgimizi anlatsak nemlenir hemen gözlerimiz… Lise 2. sýnýfýna kadar süperdi dersler; aþk düþünce yüreðe biraz sekteye uðradýlar. En çok Kimya dersi aldý nasibini ve bize eylül’de okula gelmek düþtü…. Ýþte bu dönemlerde düþüncemdekileri almadý yüreðim ve silah edindim kalemi…. En çok aþký yazdým arada birde yönetenlere deðdi kalemimin ucu. Yazdýkça büyüdü yüreðim.. Ve liseden sonra tanýþtým gurbetle…. Daha doðrusu hayatýn ta kendisiyle… Liseden bize aþýladýklarý bir zehir Üniversite bitince hissettirdi kendini. Üniversitedeyken sanýrdýk ki biz tüm firma yetkilileri okulun önünde dizilmiþ diplomayý alýr almaz kapacaklar ve oturtacaklar masa baþýna bizleri…. Nerdeeeee…… Meðer yalan söylemiþler bizlere Üniversite Üniversite diye diye….. Üniversite bitti, bitti amma ne iþ veren ne bir soran bulabildik? ? ? Ve hayatýn en büyük acý gerçeði ile karþý karþýya kaldýk okul bitince… Koca bir boþluk.. Ýþ yok güç yok! ... birde bunun yanýnda soranlar var ya? .... ne olacaksýn, hükümet sana iþ vermiyor mu? ? ? Allah kolaylýk versin…. Allah yüzümüze batkýda iþ bulduk ve kurtulduk çeneden…. ve halen çalýþýyoruz… Kesinlikle pes etmem, yýlmam, diz üstü yaþamaktan ayak üstü ölmek iyidir bilirim, denize düþünce yýlana da sarýlmam….. En yüce dostumdur þükür….. Yýllardýr yüreðimi yakandýr sýlam ve tadýna doyamadýðým, hiç doymayacaðým aþk… Her ne olursa olsun “yaþamak bir sanattýr” kavramýyla bakýyorum dünyaya ve herkes güzeldir biliyorum; düþünebildikleri sürece… Saygýlarýmla……

Bulunduðu Yer

denizli