“Selam olsun aþký yaradana, selam olsun âþýk olana.”

Dün gece rüzgarýn hoþ sedasý dokundu tenime, elif parmaklarýnýn, bir an yüreðimde gezindiðini düþündüm. Rüzgar kulaðýma bir þeyler fýsýldadý anlayamadým. Belki de Elizan edasýyla selamýný getirdi. Gülüþün geldi aklýma, gülüþün gözlerimde kaldý, gözlerim gökyüzüne daldý.

Gözlerimin ve gönlümün beyaz kanatlý prensesi, sana olan sevgim gün geçtikçe daha da çok artýyor biliyor musun? Sensiz topraðým yeþermiyor, çiçeklerim açmýyor. Bitsin artýk gözlerimdeki hasret, seninle gelsin topraðýma bereket. Bastýðým toprakta izin var, her mevsim gelmeye bana sözün var, baharýmda, yazýmda nazýn var, seni çok özledim can duyuyor musun?

Uykusuz gecelerim huzurunda eðilsin, güneþ her gün doðarken sen farkýnda deðilsin. Her doðan güne umutla bakýyorum. Umut kurþun gibi, yüreðime iþliyor. Gecelerimi aydýnlatan hayalin, sehere göz kýrpan güneþ gibi, býkmadan usanmadan güneþi bekliyorum farkýnda mýsýn? Ne gecenin sabahý ne de sensiz baharý, kim söndürür bilmem ki sineme düþmüþ harý?

Hasretle bekledim gelen baharý, içimde ukdeydi çiçeði narý, çattýn dört direði ördün duvarý, görmeyeli yazý kýþ mý býraktýn? Her yeni doðan güneþe seni soruyorum. Yýldýzlar þahidimdir. Ay ýþýðýndan selam gönderiyorum. Ne bir mektubun geliyor ne de selamýn. Senin için her gün gül deriyorum haberin var mý? Asilden daha asil, senin için gül dermek o kadar zor mu söyle, bir çift selam göndermek?
Anlasana artýk, seni delicesine sevdiðimi Mecnun’un Leyla’sý kadar çok özlediðimi. Cadde cadde, sokak sokak seni arýyorum. Sanki çýkmaz bir sokaktayým. Hangi yola sapsam karþýma hayalin çýkýyor. Yalnýzlýk içilen zehir gibi, sensizlik bana hiç yakýþmýyor. Ellerin, ellerime yakýþýr, yüreðin yüreðime, aðular içerim, sana yemin ederim. Müebbet olsan çekerim nazlý yâr!


“Razýyým görmesem de tek selamýný gönder. Masallara sýðmýyor gel de aþkýma yön ver. ”