NEBÝÞ

Eski oturduðumuz apartman, dostluklarý, komþuluðuyla yüreðimde öyle yer etmiþtir ki, sonra taþýndýðýmýz yerler o boþluðu dolduramýyor diyebilirim.

Ýnsanýn istediði nedir? Bir güler yüz, bir tatlý dil. Gerisi boþ.

Komþuluk yönünden benzerini bulamadýðým o apartmanýmýzda bir Nebiye Teyzemiz vardý. Kalbinin saflýðýyla, telaþlý konuþmasý, isimleri kolay hatýrlayamamasý ve sorularýyla diðer komþularýmýzýn arasýndan sýyrýlan…

Nebiye Teyze, anlattýklarýyla, saflýðýyla, neþesiyle temiz yüreðini öyle ortaya koyardý ki, hepimiz gülmekten kendimizi alamazdýk. Bazen anlattýklarýný tekrarlattýrýrdýk.

Ondan bir aný aktarayým sizlere…

Her katta dört daire olan apartmanýmýzda Nebiye Teyze ve Mustafa Amca hemen yan daire komþumuzdu. Benim karþýma gelen dairede oturan komþumuzun kardeþinin hanýmýnýn adý ise “Akide”.

Karþý komþumla ben, evde olduðum günlerde bazen çocuklarý alýr dýþarý çýkardýk. Bizim evde olmadýðýmýz bir gün Akide gelmiþ. Komþumu evde bulamayýnca bende olduðunu düþünüp benimde kapýmý çalmýþ. Ýkimizi de bulamayýnca gitmek için merdivenlere yöneldiði sýrada kapý sesini duyan Nebiye Teyze dýþarý çýkýnca Akide’yi görmüþ. Aralarýnda geçen diyalog aynen þöyle:

-Hiþt! Kýz, kýz…..

Akide dönüp bakmayýnca;

-Hiþt! Kýz, þeker, þeker.

Bu sefer Akide kendisine seslenildiðini anlayýp geri dönünce Nebiye Teyze,

-Kýz þeker, þeker, sen ne þekeriydin demez mi.

Ertesi gün Akide bunu bizlere anlatýnca tüm apartmanda kahkaha tufaný koptu tabii ki.

Bugün çok üzgünüm.

Nebiþ’imizi dönülmez yolculuða uðurladýk.

Rahat uyu Nebiþ Teyze. Mekanýn cennet olsun.

Seni çok özleyeceðim.



Not: Bu yazýyý geçen hafta yazacaktým. Ama boðazýmýn düðümlerinden ancak kurtulabiliyorum.





Bunu Paylaþ