Necip Fazıl'a

Karanlıkta aksi vurur şeklinin
İçte ruhun kılcalını kemiren
Daimi vehmin

Görünüşte sade(ce) insansın
Gör! Kendinde saklı kafatası ayrıştıran bir elemi
Sen kaçtıkça kurtulursun sansan
Ağzında çiğner görürsün kopuk kelleni

Azgın bir tayfunda öğren lisan-ı halini
Küfrünü en anlamsız merhamette tadarsın
Keskin bir çığlık içini delsin! Çilenin –de halini
Sen! Uzaklaştıkça, yaklaşan şahdamarımsın

Zaman kayıyor ağırlığınca kamburlardan
Cüceler dört bir yanda atmakta taklalar
Sabrın ânı, bir infilâk gibi delen çukurlarından
Vehmin çırpınışları büyütmekte halkalar