Şimdi susar saatler, bilirim adım gibi
Bir ince yalnızlık düşer sabahların izine
Bir ince yalnızlık, seni özlemenin demidir
Hani ya ellerin gitmez eski yapraklara
Unutulmuşuzdur ya mütemadiyen kendi karanlığımızda
Erkendir savaşlardan öte öfkemiz ya kendimize
Suçlarız ya gün ışığında kim varsa kendimizden başka
İşte öyle susar saatler, seni özlemenin demidir
Geceye sökmez avutan iradeli yalanlar
Bilir titremesinden sesinin, gözlerinin neminden anlar
Sahi bir hayat vardı öyle değil mi ? bir ömür yaşanacak
Gece getirmese akıllara, hatırlatmasa unutulacak
Oysa bir çok ömre ancak sığacak dağıttığımız hayatlar
Pervasızca savrulan anılar toparlanmayacaklar...