Ölmek istesem, severdim kendimi.
Yaşamak mı ruhuna rahmet mi deseler
düşünmeden bi rabbena bana derdim..

Ama hep korktum morgda yatmaktan,
korktum böceklerden,
ben hep karanlıktan korktum..
Yoksa yatardım el ense!
İkiyi bırak insanların bir sürü yüzü varken
Allah'ıma dönerdim yüzümü.

Eğer çekecek cezam yoksa karşıma alır şeytanı; kahkahalarımla parçalardım suratını..
ama ben cehennemliğim..
Sen beni affetsen bile ben binerdim o kılaçtan keskin dedikleri köprüye Allah'ım,
parçalara ayrılsada ayaklarım yine gülümserdim sana..
Sen bana acıyıp tam geçirecekken koparırıdım o kıldan ince telleri ve
düşerdim cehennemine..
İlk açılışı da ben yapardım,
hoşgeldiniz diye pankart açar, ben karşılardım fahişe insanları kapıda..
Ellerine kolanya yerine ateş püskürtürdüm gözlerimle,
çünkü o sevgili cehennemelik AllAH'ım,
çünkü o sevgiliyi son kez görmeden cennet bile haram bana Allah'ım..



Belina ÖZBEK