Bir adam vardı;
İri mi iri gözleri,
Geniş omuzları,
Esmer bir teni…


Bir adam vardı;
Elinde kara bir kalem ve eski de
Bir tütün tutardı cebinde...
Üstelik,
Önünden hiç eksik etmediği
Tavşankanı bir çayla,
Sığdırmıştı tüm kederleri,
Yeryüzündeki o noktamsı cismine…
Kamburlaşırdı sanki dünya,
Onun yüreğinin emsalsiz ağırlığı altında…
Sallanıp durdu zaten küstah
Sirkeleyebilmek için onu sırtından…


Bir adam vardı;
Bembeyazdı, gül kokardı hayalleri
Sığmadı ama bedenine,
Sığdıramadı!
Sonra gözyaşı olup aktı
Döndü nehirlere,
Katıldı denizlere…


Bir adam vardı;
Öyle bir adamdı ki,
İsmi masallarda saklı…

ZUHAL ERASLAN