Bir adam boyu hücreler,
Taş duvarlar ürkütüyor beni.
Soğuk soğuk terliyorum düşündükçe,
Asılarak ölümü.
Oysa beş dakika sürer,
Can acısı.
Sonra,
Hiçbir şey hissetmezsin zaten.
Bu duvarlar arasında yatmak,
Ölümden daha zor.
Hep korkuyla beklerim bu günü yarını,
Ve sıramın ne zaman geleceğini.
Sehpaya giderken,
Gözlerimi bağlamayın.
Son nefesimi verirken,
Görmek istiyorum dünya gözüyle.
Sevgiyi yeşili çocuğu,
Ve güneşi.
Son defa hissetmek istiyorum gülümsemeyi,
Ve tatlı bir öpücüğü.
Son arzumu,
Bana çok görmeyin nolur.
Güneşli bir günde alın,
Gençliğimi benden.

İRFAN KARABULUT
ClassicsaiR