Koydum gökyüzünü bakır çaydanlığa

tüm maviliğiyle

uzandım,

bir tutam bahar neşesi aldım kavanozdan

koydum çaydanlığa

Sokaktan geçen çocukların gülüşünü koydum

yakışıklı bir bulut

yeni uyanıyordu uykusundan

aldım bulutu koydum çaydanlığa

Yan daireden Marie'nin sesi geldi

çaydanlığa Marie'nin diri memelerini koydum

Yaktım güneşi bir çırpıda

koydum üstüne bakır çaydanlığı

üç beş dakika sonra fokurdamaya başladı

tuhaf tuhaf sesler çıkarıyordu

belli ki pek rahat değildi bizimki

kıstım altını güneşin

sonra açtım kapağını çaydanlığın

ağır bir kokuydu yükselen dumanla

baş döndürürcesine

Çaydanlığa yağmurla kavrulan toprak kokusu koydum

Bir parça loş ışık

Dışarıda bağıran eskicinin küflü sesini yakaladım,

koydum çaydanlığa

Rönesans dönemlerinden kalma bir duvarın

soğukluğunu hissettim içimde

tuttum çaydanlığa içimi koydum

Çaydanlık biraz olsun durulmuştu sanki

Üzerinde aptal bir rehavet vardı

Güneşi tamamen söndürdüm

ve

çıktım odadan

boşlukta bir sigara yakmak için...