Duygularýn yansýttýðý bir rüyadayým yine,
Ne gecesi belli ne gündüzü, ne öncesi belli ne de sonrasý.
Yine görüyor gözler ve delicesine duyuyor kulaklar.
Kurtulmak geliyor içimden bazen, ama yapamýyorum!
Hükmedemiyorum kendime, özümdeki ben olamýyorum.
Ýlerledikçe çýkýyorum raydan, devam ediyorum umarsýzca…
Sonra vuruyorum kendimi karaya parçalanýyorum adeta.
Geriye cam kýrýklarý kalýyor ardýmdan, ne olduðu belirsiz can kýrýklarý…
Bir de bakýyorum ki parçalarýn hiç biri bana ait deðil.
Bambaþka olup çýkývermiþim yine bir bölümden daha…
Yeniden toparlanmamýn ve özüme dönmemin zamaný gelmiþ belli ki.
Sonrasýndaysa yine neyle kiminle deðiþeceðim bilinmez.
03/09/2011