Ben tanıdıklarımla var oluyorum
Ben ben oldukça seviyorum
Ben en derinden geliyorum
Sevmeyi aşılıyorum
Bağımlı olmayı istemesem de
Bağlanıyorum
Ben kaybetmemek adına sevmeleri oynuyorum
Bu oyun bitmese yenisi başlamasa
Artık beni ben yapacak bir oyun içime düşmüş olsa
Ben tanıklarımla varım
Tanımadıklarımın yazısında da hiçim
Ama bazen öyle bir dokunuyor ki yazılar kalbime
Hepsi bir işaret diyorum
İşte o an içimde bir ses geliyor
“Herkes bir gün gidecek ve bu mutluluk bulutlara karışacak” diyor
Benim sevgim bu yüzden gökyüzüm
Kaybettiklerimi bile seviyorum ben
Kazandıklarımı daha bir çok seviyorum
Sarılıyorum onlara yanımda olsunlar istiyorum
Sevdiklerimin derinlikleri içime işliyor
Bir ağlıyorum bir de gülüyorum bu yüzden
Zaman beni geçirdikçe ben her türlü
Gökyüzüne yanaştığımı düşünüyorum
Sevgim o kadar ağıra sardı ki
Kimi sevdiğimi bilemez oldum
Yukarıya ait olmak istemekte olan bir beden var
Ya da yok mu?
Bilmiyorum ben kim olduğumu
sadece varlığımın izini bırakıyorum
Sevenlerime….