Altmýþýncý gün Ýllallahiyesi


Septist ruhlarýn dar aðacýnýn meyvesiyim
Mevsimler geçse de inan bedenim de hep bir yaðmur
Su damlalarý yanaklarýmda çukurlar oluþturuyor
Ay hesabýna yetmiyor parmaklarým, saatler dimdik
tam altmýþ gündür nefesim takatsiz
örselenmiþ gururumdan süzülen hayasýzlýklar karartmýþ gecelerimi
Edip Cansever mavisinde görüyorum sabah gök yüzünü
kiminde mavi huyken ben de ölüm
siyaha bir kala maviden geçiþler de
tatsýz gidiþler de iniþler var çýkýþý sabit
hayatýn tekzipi olmaz mý bilemem bana ters
enfes bir þeydir sahip olduðun nefs
ateþten korkular yarattým,
zikrederken ismini her seferinde tövbe dolu torbam
dilimin tüylerini aldýrmak istedim lakin yetmedi sabrým
yüce Brahman ne der bu iþe sormaya ne hacet
titrerken dudaklarým, dökülenler hep yalan
sana uyar mý bilmem ama var bir Turgut Uyar
olmuþ galiba biraz altmýþ gün
ve unutmuþ gibiyim, lakin geçmiyor sensizlik
Anlamýyorum ki ney, neden ve nasýl
gidiþin deðildir, kalamayýþnýdr canýmý acýtan asýl
onu bunu býrakta
durma, göðe bakalým.