Karanfili Býrak Dönerse Senindir

Sana bir karanfil atýyorum, bin cerahat boþalýyor sokaklarýndan
aklarýndan yürüyenler var sýhhati farz kýlan,
anlýk nefretler deðil bunlar, çaðýldayan çýðlýklar,
ay üstü alemden emir var yahut bir damla su boðacak
direnmek emir eri ölüm bir kul gözümde,
özünde iyisin belki ama sýrf o yetmez
etmez beþ para ciðerinin kokusu,
arýyorum yalnýzlýðýnda tavla oynayan ölülerin
karýncalardan kule yapýyorum þaheser misali bakýyorum
aðýna düþmüþüm düþ çaðýnda bir örümceðin,
ömrünü ömrüme deðiþiyor, deþiyor ruhani tecrübelerimi,
ben sana bir karanfil atýyorum bir yaðmur boþalýyor yer altýndan
altýndan insanlar altýnda yürekli aslanlar,
af diliyor Narcissus yansýmasýndan,
kendi daha güzel kendinden
lakin güzellikten deðil zuhur etmek
afyonu patlatýyor zihnimdeki ayyaþlýk düþüncesinin
ve ben sana bir karanfil atýyorum tüylerim tapýyor ürpermelerine
eþine rastlanmayan kanlar doldukça aðzýma
diþlerimden konuþuyorum, susadýkça susuyorum
ve sana bir karanfil daha atýyorum
bir býçak saplanýyor karnýma, acýdýkça gözlerini tutuyorum.