Yazmak
Çoðu kez bu sözü duygularýma tercüme ettiðimde nedense birçok çeliþen durumla karþýlaþýyorum yüreðim aklýmdan derbeder olmuþken cesaretim hepsinden beter oluyor… nedeni bilinmez ama insan yazmaktan korkmamalý o güzel ruhunun mütercimin de ustalaþmýþ , ruhunun enginlerini o taþan ýrmaklarý o sonsuz duygu selinin dilini çözmeli ki anlamaktan çok anlaþýlsýn …
Oysa þimdi ne anlamayý ne anlaþýlmayý umursamadan sadece yaþýyoruz benim korkumsa burada baþlýyor. Bir insaný tanýmak yazmaktan daha kolayken artýk yazarken bile tanýyamýyoruz ..
Ne zaman böylesi bencillikle kaplandý ki etrafýmýz daha birkaç asýr önce kalplerimizi titreten o güzel insanlardan ne kaldý ?
Doðru ya ! kalanda kalmadý .
Ne güzelmiþ aslýnda Fazýlýn ilahi aþký ne özgürmüþ sözleri tutsak deðilmiþ Mevlana !Kimse bugünkü kadar saðýr deðilmiþ sessiz sessiz yaþamamýþ iþte tamda bugünkü kadar dibine vurulmamýþ çýðlýklarýn bir çýt bile çýkarmadan… Derin derin düþüncelere dalarken gözlerinin gördükleriyle geçmemiþ yüreðinden kötülük , korku , hýrs ,sessizlik geçmemiþ iþte tamda bugünkü kadar…
Bir yol olsa tükenmeden tüketmeden geriye kurtaracak sessizlik bile kalmadan bir yol olsa küçücük yüreðimizin bir gün duracaðýný unutturmayan tek bir yol bulsak kim gelir..

Gelen nasýl gelir ne getirir ya da neyi kaldýysa iþte…

Sahi bir avuç insan birikir mi dersin?
boþluklarýmýzý doldurmaya ..