Berat Uyanýk 1989 yýlýnda, Ýstanbul’da doðdu. Pertevniyal Lisesi’ndeki orta öðretimi boyunca, ki buradan memnundu, kurduðu The Akheron isimli aykýrý müzik grubu ve akabinde gelen sahne hayatý eðitimine köstek olmasýna raðmen, bestelediði þarkýlarýn sözleri onu yazýn hayatýna baþlatmýþtý. Solist olduðu süreçte amatör olarak da klavye ve bateri çalan yazar, makale ve deneme türlerinde de yazýlar yazdý. Sonrasýnda yaptýðý müziðe katlanamayýp 2009 yýlýnda aktif müzik hayatýna ara vererek, lisans eðitimi gereði Muðla’ya yerleþti. Muðla Üniversitesi’nin Matematik Bölümü’nde son sýnýf öðrencisi olarak hayatýný idame ettirdiði süreçte bir þeylerin yolunda gitmediðini fark etti. Yolunda gitmeyen her þeyin de geliþtirdiðini öðrendi. Delirmek en büyük özgürlüktü. Bu damgayý yemediði sürece yaptýðý her saçmalýk suç olacaktý. Ama deli olduðunu kabullendirirse hem kendisi deli gibi özgür olacak hem de etrafýndaki herkesi kendinden uzak tutacaktý. Sonuçta ona göre sorgulamak en büyük delilik, öðrenmek en büyük saçmalýktý. Nitekim haklý da çýktý. 2013 yýlýnda çýkardýðý ilk eseri olan “Benliðimi gördünüz mü ?” adlý romanýyla hem bazý sözde bilim insanlarýnýn, hem de o insanlarýn itaat ettiði perde arkasýndaki yüzlerin hayalindeki kurgusunu ele aldý. Yakýn çevresinden aldýðý eleþtiriler “beyinle” çok uðraþtýðý yönündeydi. Ama amacýna ulaþmýþtý. Delirme hipotezini romanýyla gerçekleyen yazar, lisans eðitiminin sona ermesinin ardýndan, tekrardan Ýstanbul’a yerleþerek, delirmesine sebep olan düþünsel eylemleri provake eden duygusal hadiseleri incelemeye baþladý. Benliðinde tek soru kalmýþtý. Onu delirten düþünmek miydi, hissetmek mi! Yoksa tüm deliler onarýlamayan duygusal yoðunluðun delilleri miydi! "Terkedeni Terketme Manifestosu" adlý ikinci kitabýyla cevaplamýþtý, öyleydi. Þimdi terk etme zamaný, ya da elde etme…