ne mekan ama!
   kerpiçten omuzlarýn üzerinde gelmiþtim buraya. avizeler söndüðünde, aðzým ýslandýðýnda sezdim bütün anormalliði. ve bir kez daha iþitiyorum ölümün maltlýðýný.

son bir kez daha söyleyecek þarkýsýný
hiç yýllanmamýþ kanatlarý için
bir söz sýrasý
uðultusuz bir söyleþi - merak ediyor musun?

deniz bile piçleþtiyse
ne zamandýr
ne etleri koparan diþler
ne de ayrýlan makine iþçisi

Mi Amor - vahþinin koynunda çoðalýr.



benden sana, senden bir baþka olgunluða
fakat "sakalýmdan buyruk konuþtum yine de"
diyebilmeye
iskambile dalmýþ avuç içlerini anlatmaya
hiç gürlemeyen yüzlere gülümserken
vücudumuza çalmayý soðuk kumlarý.


açlýðýn kendini çektiðinde nehrin kýyýlarýndan
en derbeder poyrazlarý getirir gözlerine
trenler
lekesiz sokak gülleri.