Çalýþ ya da çalýþma ..
Bu kiþisel bir tercih aslýnda, ama nereye kadar ?
Ýþte tam da bu sýrada televizyonda Iðdýr’da doðmuþ ve imkansýzlýklar sebebiyle ailesiyle Ýstanbul’a taþýnmýþ bir çocuk geliyor ekrana.
Bu çocuk yine imkansýzlýklar yüzünden 13 yaþýnda ilkokula baþlamak durumunda kalýyor.
Okula baþlamasýnýn bile imkansýz olduðu, ailesiyle beraber bir tekstil fabrikasýnda çalýþmaya baþlýyor.
Tekrar o tekstil fabrikasýna dönmek zorunda kalmamak için var gücüyle ders çalýþmaya baþlýyor. Çünkü tek çýkýþ yolunun bu aydýnlýk kapý olduðunun farkýnda.
Uzun ve yorucu bir “kýsa” ömrün ardýndan Amerika’da týp öðrenimi kadar zorlu bir eðitimin hakkýndan geldiði gibi Harvard gibi ünlü bir okuldan beraber çalýþma teklifi alýyor. Çünkü özellikle yabancý uyruklularýn Amerika’da týp eðitim almasý kelimenin tam anlamýyla zor.
Hayalini gerçekleþtirdiðinin farkýnda olarak hayatýna devam etmeye kararlý.
Ayný zamanda kendi ile birlikte kýz kardeþinin de Amerika’da hukuk eðitimi almasý için giriþimlerde bulunuyor ve bunu baþarýyor.
Karþýlaþtýðýmýz, yaþadýðýmýz bu dünyadaki, tonlarca olumsuzluk ve þikayet ettiðimiz yüzlerce haksýzlýk, bu bahsettiðimiz hikayeye uðramamýþ gibi görünebilir. Ama bu sizi yanýltmaktan ve gereksiz yere bahane üretmekten öteye geçemez.
Üretmenin ötesine geçmek, baþarýlara imza atmak, dolu dolu yaþamak farklý anlamlandýrýlabilir.
Ellerinde kokteyler, insanlarla dolu bir havuzun içinde çekilen on saniyelik videolar da olabilir.
Kimselerin bilmediði, bir gün Nobel ile geri dönen bir haber de olabilir.
En baþta söylediðim gibi; çalýþ ya da çalýþma bu senin tercihin..