Narin bir çiçek
Düştün dalından, unuttu sevinçlerini
Bir köy yolunda soldu bahar, ağladı yaz
Çalındı dudaklarından tebessümleri
Dört mevsimlik bir hayattı sanki ömrü
Zeytin tanesi gözlerinde
Kendi küçük, aklı büyük çocuk
Gülüşlerinden vurulmuş güzel kız...

Yazda papatya, kışta kardelen
Koştu-oynadı özgürlüğün bahçesinde
İçi içine sığmadı okul yolunda
Tebessümü dudağında
Çok güzeldi pembe elbisesi içinde...

Bir yaz, ağustos sıcağında
Vuruldu aklından, soldu yüzü
Melek oldu kendi kanatlarıyla
Uçtu gitti hayatttan, kondu toprağa
Hediyeler yağdı, olmayacağı dünyaya
Süslendikçe süslendi
Taçlar takıldı mezar taşına
Karanlığın kucağında
Unuttu acısını, toprak ağladı
Hayat durdu bir ırmağın kıyısında
Narin çiçeğin üstünde
Islak-kuru gözyaşları...

Rukiye Çelik
10 Ekim 2024