Söylenecek çok şey yok baba. Zaten konuşmayı da çok sevmedim ya da beni dinleyecek kimsem olmadı. Bir kırık aşk öyküsüydü bu. Kanadı kırık serçe kuşu. Ne bir masal olacak kadar şaşalı ne bir anka kuşu kadar uzun yol yolcusu.

Cezmi Ersöz okudum aşkın o ilk şokunda. Onda karşılıksız sevdaları duydum. Yüzü herkesin ilk aşkına benziyordu. Sonra Küçük İskender'de isyanı. Yalnız gece saçlarına kadar sokulur, güzelliğine atılan ilmiklere kadar ulaşırdı. Kaan İnce okurken bu hayata bağımın azaldığını hissettim. Çıkrığında intihar edeceğim kuyular aradım kaybolduğunda tozlu dönemeçlerde.
Acıklı şiirler karaladım her akşam. Bazılarını başkaları da sevdi. Hatta bir şiir kitabı çıkarmayı bile hayal ettim. Ve Murathan Mungan'ın bir şiirinde dediği gibi zaman ilacı sürdüm yaralarıma.

"Bana Zamandan söz ediyorlar. Gelip size Zamandan söz ederler. Yaraları nasıl sardığından, ya da her şeye nasıl iyi geldiğinden. Zamanla ilgili bütün atasözleri gündeme gelir yeniden. Hepsini bilirsiniz zaten, bir ise yaramadığını bildiğiniz gibi. Dahası onlar da bilirler. Ama yine de güç verir bazı sözler, sözcükler,öyle düşünürler.Bittiğine kendini inandırmak, ayrılığın gerçeğine katlanmak, sırtınızdaki hançeri çıkartmak, yüreğinizin unuttuğunuz yerleriyle yeniden karşılaşmak kolay değildir elbet. Kolay değildir bunlarla baş etmek,uğruna içinizi öldürmek. Zaman alır.Zaman Alır sizden bunların yükünü O boşluk dolar elbet, yaralar kabuk bağlar, sızılar diner, acılar dibe çöker. Hayatta sevinilecek şeyler yeniden fark edilir. Bir yerlerden bulunup yeni mutluluklar edinilir. O boşluk doldu sanırsınız Oysa o boşluğu dolduran eksilmenizdir."

Tam olarak iyileşemedim hala. Ama ne Cezmi Ersöz okuyorum, ne şiirler yazabiliyorum aşka dair. Galiba bitiyor. Kuzeyyıldızı dergisinde yayınlanan şiirim gibi "Bir Haziran Umudu ve Ağustos Çöküntüsü"ydü benimkisi.

Artık doğrulmam lazım. Bunun ilk adımı sana aşkımın kanattığı bu sayfayı kaldırmak olmalı.

Hoşçakal aşk.