Dudağındaki son çatlak
Bendim
Gözlerindeki son bakış
Ya da ben öyle sanıyordum
Çekip giderken
Kuru bir hoşçakal
Elini bile sıkmadan
Ayrılıklar ıslak olur hep
Ben öfke doluyum
Kalbim kırık
Dillerde dolaşan aşk değil
Sokaklarda sürten bir fahişe
Elime tutuşturulan
Biten günlerin külleri
Yanmadım
Yakmadın
Saatler ilerliyor
Perdeler örtülmüş gece karanlığında
Müzik kesilmiş
Çıt çıkmıyor şehirden
Uyku tek hakimi dünyanın
Bitti
Yaşam durmakla devam etmek arasında
Güneş bir görünüp bir kayboluyor
Sesler tükenmiş
Yüreğim susmuyor
Son bir kez
Bir daha
Yeniden
Ta ki durana kadar...