Biliyor musun
Hayatı sensiz yaşamak ne kadar zor
Ve ne kadar zor aynı sessizliği hissetmek
Her kalp atışında...
Ne kadar zormuş nefes almak
Olmadığın saatlerde.
Her başlangıcı
Bir bitiş ifade eden yaşamım.
Sen olmadan olacak dediğim
Her ne varsa olmadı
Olmadı...
Bırakmadı geçmişim
yarınları tuttu kanadından.
Esir yüreğim....
Özgürlük türküsü...
Sessizlik....
Haykırış...
Ah güzel gözlerin
Son anda parlayan ve alevlenen.
Sevdiğini söyleyemeyen
korkak dudakların..
İsyan edemeyen ellerin
Boyun büken yüreğin...
Ah kıvırcık saçların..
Boğazımda düğümlenen
sessizlik haykıran
Kıvırcık saçların.
Sensizlik...
Beyhude geçen
Kederli yıllarım..
Kaybettiklerimi ararken
Ansızın yitirdiklerm..
Ah inci tanem..
Ah gözyaşlarımda saklanan sevgi sözcüklerim
Ah boğazımda düğümlediğin
Söyleyemediklerim
Yalan sevdalarda kaybettiğim
Yitik kelimelerim..
Ne olur kader..
Ne olur ellerini çek üstümden..
Acıklı bir hikayenin
Sonlarından yazıyorum ben.
Sevgisine susadığım bir hayatın
Sevgisizliğinden yazıyorunm ben
Sonu yoksa bu mutsuzluğun
Yaşamak neden?
Neden her dakika erimek?
Neden yılanların dolaştığı
İnce uzun yollarda
durmaksızın sürünmek?
Neden geceyi koynumda gezdireyim?
Neden her anın ızdırabını
Gönlümden geçireyim?
Şanssızlık diyemezsin
Yalan olur bitanem..
Seninle yanan gözlerim
Sensizde yanıyor..
Bak şu kaderin oyununa!
Bitmeyecek bir şiir yazmak geliyor hep içimden!
Öyle bir şiir ki
acılarıma benzesin..
Sonu olmasın yani..
Okudukça hep arkası gelsin..
İnsanlar da usansın bu şiirden
Benim acılarımdan usandığım gibi..
Ruhumu yansıtsın delicesine
ve beni haykırsın
Son nefesine dek ölürcesine
Bir yalnızlık bestesi gibi
Her mısrasında insanları ağlatan
Garip bir yalnızlık bestesi...
İçi açıldığında dışarı dökülen inci taneleri gibi
Okununca şiirim dışarı dökülsün sözcükler
Sonra bahtsız insanların
Ruhunda parıldayıversin
Her bir tane herbir gözyaşımı temsilen
Süzülsün dünyanın en erişilmez
En ulaşılmaz uçurumlarından..
Sesimi dinlesin martılar
Koşuştururkenn bir vapurun arkasından
Sonra İstanbul ölsün!
Aşık olduğum istanbul!
Aşık olduğumuz İstanbul
Bizi terkeden ve bir daha bize dönmeyen İstanbul!