İnce ince bir karanlık düşer şehrin üstüne
Bir karanlık gökler bile çözemez esrarını
Bense saklarım karanlıklarımı geceye
Karanlık olur düşerim güneşin doğmadığı şehire
Kimse görmez içimdeki ağrıyı geceden gayrı
Ve kimse duyamaz senin kadar
Şah damarımda atan sessiz çığlığı
Ve ben yeniden sen olurum
Saniyelik gel-gitlerimin birinde...
Yeniden divanen olurum
Bu karanlık soğuk şehirde.
Caddelerinde Timur'u görürüm elinde bir kılıç
Yüreğimi bölerken;
Bir nefes öteye gidemem sonra
Devrilirken bulutlar kuzey rüzgarı gibi gözlerime
Akıntısına kapıldığım bir kızılırmak olursun sonra sen
Sessizce karanlığımın içinden geçip,
parçalayan kıyılarımı...
Ve susuz bir şekilde sana vururum, yelkenlerim inik
Erir damar damar bütün buzlarım
Hasret olur taşarım kabımdan
Durmam bu karanlık diyarda
Durursam yüzüğünde ölümü saklayan
Yıldırım Beyazıt olurum...