Kalleş ve hayın gecelerin
Yalnızlığıma dokunduğu zaman
Düşler asarım yıllardır
gecenin kirpiklerine
özlemlerimi
güneşe sererek
her gece
sabahın kanadında
bir bulut bulmayı umarak

onca düşün ağırlığına
dayanamayıp dökülen
döküldükçe çirkinleşip
soysuzlaşan
gecenin kirpiklerine
inatla neden asardım
düşlerimi?

kalleşti geceler
hayın ve karanlık
hep yalnızlığımı getirir
bir de senin hasretini
bir de sensizliğimi

daha ne kadar taşır bu yürek
gecenin kahpeliklerinden
sabahlara çıkamayan
yalnızlıklarıma
sensizliklerime

simdi bir yolculuktayım
gecenin kirpiklerinden
sabahın güneşinde
bir yolculuktayım
gece hayın
gece karanlık

sevgiye gider bu yolculuk
hain ve yalnız gecelerden
kan karanlıklardan
sabahların özgürlüklerine
ve sana gider bu yol
sevgime sensizliğime...