ben seni her öptüğümde
dudaklarım benim ellerimdi seni okşayan
bir ovayı yürüyordum sürekli bir baharı
yarısını içtiğin bir bardak su gibiydim
yarasına kabuk bağlayan sende

ben seni her öptüğümde
gittikçe açıldığım denizim oldun hep
derin ve geniş bana ait bir o kadar da
sende buldum kendimi
o kadar çok
o kadar yoğun ve her seferinde yeniden
o ipek tenin o güzelim kokun
o müthiş tazeliğin
buldum ki
sana vereceğim bir benim oldu daima

kim olsam sana olurdum
nasılsa
seni severdim kim olsan
sendin
koparmaya kıyamadığım bütün çiçekler
ben seni her öptüğümde
sendin ağzımla beslediğim sihir şiir
hani yaşamak istediğim kadar
bildiğim gibi ölmeyi de uğruna hem

ben seni her öptüğümde
yandı dudaklarım