Usuyorum...Soguk olan hava mi yoksa hissettiklerim mi nedense adini koyamiyorum.Bir labirentin icindeyim sanki; cikisi bulmaya dair kaygilarim zaman zaman artiyor, bazense hic umursamaz bir tavirla ilerliyorum...

Halimden memnun muyum, hosnutsuz mu; duygularimin analizini yapmakta zorlanacak derece karisik olan zihnimle, sadece mutlu olabilmek adina atiyorum her adimimi...

Yoruldugumu hissettigim anlarda dinlenecek gucu bile bulamiyorum kendimde...Karsilastigim zorluklarla mucadele etmeye alismisim bir kere; olaylar, insanlar, sorunlar yalniz kalmayi, yasanilanlarin muhasebesini yapmayi bile luks sayiyor her seferinde...

Hayatimin limonsuz salata gibi tatsiz tuzsuz oldugunu inceden inceye hissettigim anlarda, perdeyi aralayip bahcedeki yemyesil ve sessizce duran agaclara bakiyorum, uzaklara daliyor gozlerim, cok uzaklara...Cevabini asla bulamadigim demirbas sorularim bir bir geciyor zihnimden...

Bu garip labirentten cikacagim anin ozlemiyle yanip tutusan yuregimle; ' hersey yoluna girecek' diye mirildaniyorum, avutulmaya alismis benligimi bir kere daha kandirmakta buluyorum careyi, hic tereddut etmeden...