kimsesiz düþler yaþadým, paramparça yalnýzlýklarýmda ve sahipsiz gecelerde avuttum benliðimi sýrf sana inat sýrf sensizliðe karþý...  yaþamak sadece nefes almaktan ibaret bir boþluk gibiydi. karþý yakadan izlediðim insan manzaralarý, tek kulaðýmla zar zor duyduðum martý sesleri, bozuk bir yelkovan gibi zamaný geri sarmam,kýzkulesi, boðaz köprüsü ve yolcu vapurundan bana bakan insan yüzleri týpký bir çocuðun elindeki yapboz gibi karmaþýktý hayatým... her gecem amaçsýz her biri diðerinden farksýz düþler kurdum.. kimsenin olmadýðý yerlerde yaþadým soðuk hayatlarý. bir sevgilim olsun saçlarý rüzgarda ruhumla uçuþsun ve en yalnýz gecelerimde beni sarsýn istemedim...   belkide ben böyle mutluyum...sildim attým herþeyi ne varsa aklýmda ve hayatýmda.. ne aþk acýsý çekiyorum ne de dost yarasý... ve belki de hayatý ilk kez bu kadar safça seviyorum...  her anýmda bedel ödedim ve bütün güzelliklere uzaktan baktým.. acýlara ibret olsun diye hep güldüm eðlendim...  bu ben olamam.. böylesine safça yaþayamam. sevmek isterim aslýnda bu da yetmez, sevilmek acý çekmek mutlu olmak isterim.. insan gibi yaþamak ve dahasý insan olduðumu hatýrlamak.. kýrýlacak bir eþya gibibaktýkça hayata ben taþlaþtým hissetmiyorum artýk ne acýlarý ne de sevinçleri...  bu ben deðilim.. bir kadehte paylaþacaðým aþký yudumlamak, kimsenin bilmediði sokaklarda yaðan yaðmura inat sevgi tanecikleri toplamak, gözlerimi kapattýðýmda sarýlýp ``iþte hayat bu`` demek ve sevilmenin ne olduðunu öðrenmek bilmek istiyorum... ben YAÞAMAK istiyorum..!