Üstüme yağan yağmurlar bile ağır geliyor,

Sen yoksun yüreğim yanıyor,

Gelmiyeceksin biliyorum,

Ama özlüyorum...

İnsan nasıl sever böyle,

Gelmiyeceğini bile bile,

Bağlanmadan başka birine,

Duymadan kıyıya vuran dalgaların sesini,

Görmeden yağmurdan sonraki yedi rengi,

Ve hissetmeden alıp verdiği nefesi.

İnsan her zaman böyle sever,

Ama anlatamaz,

Zaten anlatsa sevgiler yarım kalmaz.

Ey aynı şehirde yüzünü hasret bırakan sevgili!

Şimdi aramızda toprak,

Ve zor sensiz yaşamak,

Bekle yanına geliyorum,

Ne dersen de, istemesende,

Bu dünyada kavuşmadı sevenler,

Şimdi sarılsın birbirine beyaz kefenler,

Gözyaşı dökülmesin ardımdan,

Ve anlatsın bu aşkı efsaneler.