Ey dostum!

Hergün sorarsın ya,

Niye bu kadar içiyorsun diye,

Neden biliyor musun?

Gönlüme öyle bir ateş düştü ki,

Adı imkansız aşk,

Anlaman için imkansızlığını,

Görmen gerekir ;

Güneşin buz tuttuğu yerde alevi,

Denizlerde gül bitmesini,

Çölde deli bir şelaleyi,

Kayalarda ise nilüferi.

Söndürmen gerekir ;

Aynı anda ayrı yerlerde yanan ateşi,

Kavuşamamış alev alev yanan kalpleri.

Duyman gerekir ;

Dilsizlerin söylediği herşeyi,

Sessiz sessiz ağlayan geceyi.

Hissetmen gerekir ;

Omuzuna konan kelebeği,

Ve gülmen gerekir ;

Kaybettiğinde en değer verdiğini.

Anladın değil mi, imkansız bu aşk,

Bir ömür bu aşkla yanayım bırak.