Sancýlý uyandýðým günlerden biriydi

Yüreðimin façasýný bozdu o akþamüstü

Çaresiz çok sesli bir koro

Sensiz kalýþýma aðýtlar yakýyordu

Sesleri içimde ok yarasý açarken

O anda yüreðimin façasý bozuldu

Gözlerinde son perde kapandý

Sen çýktýðýn baþrolü noktalýyordun

Umudum doktorun önlüðünde

Asýlý kaldý

Seslere saðýr, gözlere bakmaz oldum

Hep çýðlýk çýðlýða atan yüreðim

Senin yüreðinin sustuðu anda sustu

Gözlerinin yeþiline hep takýlýrdým

Anlatmadýðýn isyanýný görebilmek için

Çýrpýnan gözlerim

Son kez baktýðýn anda kör oldu

Ben dað baþýndaki narin çiçek

Kimselerin inciltmesini istemediðin

Ben tüm zamanlara karþý

Ziyan edilmemeli varlýðýndým

Þimdi dað güllerine, gelinciklerine benzettiðin

Zor zamanlarýmýn cankurtaraný

Sensiz diyarlarda

Zalim rüzgarlara mahkumum

O lanet gün o kahýrlý gün

Sen baþka diyarlara göçerken

Ben bu dünyada

Yaþayan ölü oldum