İkirciklikten olsa gerek bilgeliğin verdiği zulüm
Ki yüz yıl sevişmişçesine yorgun bugünlerde ruhum
soyut sevişemeyenler algılayamaz
ve ben anlat(a)mam bir kadının yüzündeki orgazm çizgilerinin sürrealizmini
ellerinizle düğüm atarken boğazıma
yine de karşılıksız sevişkenliğime akar kanım
cellatlarla da sevişenler olmalı günahkar zamanlarda…

Kıstaslar ulaşıyorsa amacına / yakarım anlamsızlığın mutlakıyetini kısacık bir an
bürünürüm karınca ideolojisinin neşeli kahkahalarına/ toprak olurum
Ölüm! Geçmişten geleceğe uzayan istikamete ters düşmeyen ölüm
yaşama doymamış bir toyun gözlerinden süzülen kan gibi
Ölüm! Geçmişten geleceğe ölüm olurum
ve çürür fidanlarım göğe yükselme hırsının tam ortasında
Gardiyanın küfürlerine salıncak kur-an akıl mahkumlarına
dava açmak için ölürken ben...

Ak kadınların türküleri süpürürken ala çalmış imgelerimi
yapraklar rüzgar duasındadır pençelerimden korktuklarına
ne onlar kaçabilir ne ben / saklanır geçmişe kelimeler feryat figan
ki ey dünya duy sesimi bir sağır bağırıyor sana
ki ey insanoğlu sözlerimiz yormamalı an’ımızı üç parçaya
Bakın! Gelecek koşuyor üzerimize bakın
içimize çektiğimiz cesetlerin onurlu tohumları
ve cehennem ufacık kuyunun dört bir yanı
Nietzche’de orada Muhammed’de
gelin yormayalım an’ımızı üç parçaya
Gelin! Kirli ellerime kurun salıncakları
Cellatlar gibi sevişelim kimsenin bilmediği bir öyküde
cellatlar gibi ölelim cehennem günahlarımızla yanarken
bir kürek siz / bir kürek ben / ve bir kürek tek kanlımız…
İp ucu şeytan…