*"Ödül olarak vaat edilen Güzel Helene, Sparta Kıralı Menelaos’un karısıdır. Menelaos bir savaşta, kent dışındadır. Bir aşk alevlenir Paris’le Helene arasında. Tüm hazinelerini alırlar Menelaos’un, gemilere biner, Ilion’a gelirler.
Troia Halkı, Helene’nin güzelliğinden olsa gerek, çok iyi karşılar, Kassandra dışında. O bu kadının kente sayısız felaketler getireceğini bildirir!... Ancak, geleceğı görebilen Kassandra’ya kimsenin inanmaması da Apollon’un öngördüğü bir yazgıdır aslında.
Menelaos’la evlenmeden önce Helene’nin tüm talipleri, Hellas’ın bütün kıralları, soyluları bu evliliği koruyacaklarına ant içmişlerdir. Barışçı yollardan Helene geri alınamayınca savaşmaya karar verilir.”
*(Troya Efsane Ile Gerçek Arasi Bir kente Yolculuk, Kültür Bakanligi)

bana bir yudum daha ver
acıdan artakalan
sessiz bir bekleyişin
ürkekliğinde
koca bir vücudu bir anda yıkan
haykırışlarına bile aldırmadan
sana anlatabilsem onun hikayesini
geçmişinden çekip alacağım
bıraktığı izleri
savunmasız bir çocuğun
gözlerimde beliren ifadeye yansımasında ki
isyanım sana değil kendime
korkak titremelerimde saklı
cinayeti geçmişimden saklayıp
nasıl söyleyeceğimi bilmeden
bu güne taşıyan ben
ölümün beyaz rengine başkaldıran
ona savaş açmanın hiç faydası yok
güzel günlerimizin bize bıraktıklarını düşün
seni kimse anlamadı
bir ben anladım dediğim sırada yine beni ağlattın be cesur kadın
cep delik cepken delik acıların dökülür ceplerinden
seni duyarım çünkü şiirlerini,türkülerini
ve resimlerini ben çaldim
martıların kanadından
inenmazsan sor
çıplak ve günahkar
arzu ve şehvet dolu bakışlarınla erirdim sıcağında
seni çıktığım uzun yolculuklarda arıyorum
bizim akşamcı musa amcamız vardı bilirsin
hani sokağın hemen köşesinde ki kırık dökük
tahtadan yaptığı bir barakada yaşardı
umutları yoktu tek güvendiği de ölmüştü hani
hatırlamadın mı
şişenin dibini bulana dek iç derdi sevdanı
son yudumda
hayatın şarap kadar tatlı olmadığını anlayacaksın be evlat derdi
sonra
sonra nemi oldu öldü
bittiğini göreceksin elinden bıraktığın anda şişeyi