bir de sen benzetip bu yangýný çingene dansýna
basýp demli çay gibi göðsünün sýzýsýna, ýsýnýrsýn
“Haydi gidelim!” dersin, uzun uzun ölçüp biçtikten sonra önünü arkasýný
gitmek gibi, “Ölümden öte köy yok!” deyip bir uçurumun kýyýsýna
böylece alýþtýrmak týpký bir köpeði alýþtýrýr gibi, kamçýlaya kamçýlaya gönlünü
sarhoþ olup, gözünden sakýndýðýný atmak berduþlarýn eðlence ortasýna
ve bunun adýna özveri, cesaret, mertlik, cömertlik demek bunun adýna

komedi sona erdi, bu konu kapanmýþtýr ya
öldü kasaba ödü kopan bir bebeðin ölmesi gibi, ayrýca aþkýmýz da

hazýr herkes sevda sancýsý çekerken bir dostluk kardeþlik türküsüdür tutturmuþ
daha güzel bir iþ,
daha güzel bir araba, bir gömlek, bir lokanta
bir balo, bir gezinti yok, bitti, mafiþ /Ahmakça. Ama nasýl ahmakça!/
diye herkes düþünürken
ve hazýr gün daha erken gökte salýnanlar için yeni yolculuklara

çýk içinden maymun iþtahlý yürek
yeni olan her þeye okay, selametle, bye bye
gazla þoför, bayým sen de azýcýk yana kay

þöyle baðýr güzelim:
“Rabbena hep bana!”
nasýl olsa senin için hepsi bir

al eline topacý sen de
çevir oðlum çevir