Geç kalmış olmalıyım, bunları sana yazmak için.En çok küskün halini severdim biliyor muydun? Küsünce seni daha çok sevdiğimi hissederdim.Gittiğinden beridir ne şarkılar ezberledim, ne türküler söyledim, ne şiirler yazdım.Hep sanaydı yollarım, hep sana taştım,hep sana aktım.Tüm bunları biliyor muydun? Bilseydin sever miydin beni?
Yoo..Yok, sanmam...
Sinemaya bile tek başına gittim.Kafelerde yalnız, yollarda bile tektim.Herkes çiftken tek yaşamak,sensiz yaşamak bana çok koyuyor bunu da biliyor musun? Kimlerle vakit geçiriyorsun? Mutlu musun? Mutlusundur umarım, mutsuz değilsen ki benimle mutlu oluyorsan eğer..
Yoo..Yok, sanmam...
Mutlu olsan benim yanımda kalırdın, gitmezdin değil mi? Fotoğrafın da yok bende, e ben seni hep özlüyorum ama..İyi ki aklımı yitirmemişim seni daima hatırlıyorum.İstediğim an, istediğim saatte hatırlama gücüne sahibim.Sana şarkılar yazmak ne güzel, bir gün dinleteceğim diye avutmak kendimi.Bazen küserdin, kendini geriye çekerdin, kapatırdın kalbini.Olsun ya ! Hiç ama hiç dert etmezdim,çünkü bilirdim yine geri döneceğini.Şimdi gittikçe uzaklaştın.Kaç yıl, bilmem kaç ay geçti ? Toplasan kaç gün eder sensizlik ? Hiç hesapladın mı? Öyle ya şimdi dönmek zor geliyor,kendimden biliyorum..Belki de tek yolumuz görüşmemek, kabullenmek yokluğunu, yokmuş gibi yaşamak, anlamak yalnızlığı şiirler yazmak daima..Gittikçe uzaklaşıyorsun, dur artık ne olur !

Daha fazla gitme...