Uyanan ben “merhaba”
Her yeni gün uyanan benler sizede merhaba
Bazen hayatın koşuşturmacasından
Hep unutuyorum sizi
Sürekli bir yerlere itip kakıyorum sizi
Sonra sizde beni
Ama artık merhaba
Her yeni günde merhaba
Canım ellerim merhaba , az zarar vermedim size
Gözlerim hiç anlayamadım bu güne kadar mananızı
Ne güzelmişsiniz oysa
Ama hep olgunlukla karşıladınız yaptığım herşeyi
Ey güzel ağaçlar, çiçekler, yaradılan herşey
Kendimi geçtim bu zamana kadar sizi de mi hiç görmedim
Bu kadar mükemmel olduğunuzu nasıl farkedemedim
Hep tutup kendimi köhne kuyularda acılar çektirdim
Sevmeyi köle olmakla karıştırdım
Severek özgürleşmeyi bilemedim
Hep kendimi geçtim
Ve sonunda kölesi oldum sevdiğim herşeyin
Onlara göre yonttum kendimi
Kimbilir ne kadar acıttım canını
Haklısın sonra sende benimkini
Ama ne yazıkki
Herkes bunu öğrenmişti
Hala da öğreniyor