“benim can kýrýklarým var...!”

garip duygular..
anlamlandýramadýðým..
anlayamadýðým..
uzun zamandýr böyle olmamýþtý..
belki ilk kez..
neden karný aðrýr gibi hisseder ki bir insan kendini..
neden midesi bu kadar çok yorar bir adamý..
hani sadece yürek vardý..
akýl vardý..
duygular ve mantýk..
bu sancýlar da neyin nesi..!
özlem büyüktü hani..!
söndüðünü söylemeyeceðim sana..
hâla orda bir kor var..
sönmek bilmez..
söneceðe de benzemez..
peki ya bu duman..
alevler nerde þimdi..
özlemimizi hýrçýnlaþtýran..

bu kafes de neyin nesi..
yine mi esaret!
ben yokum arkadaþ..
kanatlarýmý kýracaksa sahip..
bir zenci karasýnda kaybolacaksa gölgem..
ve her susayýþýmda..
tuz sereceksen önüme..
üzgünüm arkadaþ..
ben yokum...!