Düþündün mü beni sevdiðim? Hazan sonrasý esen bir rüzgardý sanki geliþin ayný rüzgarla kalkan yapraklar yere inmeden olmuþtu. Hayat kýsa dedin ya kýsaydý sevdan da hayatýn gibi. Ölümler vardý hep rüyalarda beklenen ve geceydi bizi gökle birleþtiren sen sen hiç yoktun umutluydu sen yokken doðan her bebek. Sen varken her þey karanlýða gebeydi yeni doðan hiçbir bebek olmuyordu. Filizlenemiyordu yüreðinin katýlýðýnda çiçekler bile nereye kadar severdi bu yürek seni söyle nereye kadar? Daha ne kadar kördür kediler ve de hep saðýr sadýk denen köpekler? Kime sorsam seni yaðmur durur güneþ söner ama bir tek cevap alamaz oldum. Hayat ey hayat kimeydi zulmün kement atmýþsýn yüreðime de çekiyorsun senle birlikte en dibe. Yabandýr tüm memleketliler sýlaya yuvaya özlem var. Gel gayrý
Dokunduðun yerden baþlar oldum ben.. giderken öptüðün yerden baþladý çürümem. Gecelerdeydi tüm güzelliðin düþlerime kalan sevdandý sana dokunmak hayat kadar yalan zaman kadar uzak. Senin korkun vardý bir de sevdiðin benimse yalnýzca yüreðim ve senin gidiþlerin. Sahipliðim sahipsizliðim bilinmez sana çýkan yollarda.. bin parça yürek dinmez çöl ayazlarda.. hayal kadar gerçektin gerçek kadar hayaldi sevgin… bilmeseydim mutluluðunu dilerdim ayrýlýðýnýzý ama öyle sevmiþim ki seni beddua bile edemez dilim.