Solmayacaktý güllerimiz
Sözümüz vardý bizim;

Buðulanmýþ gözlerinle Gül Endam
Sessiz çýðlýklarý gömerken kalbine
Yüreðime deprem olup
Susuyorsun ya
Artýk gidiyorsun ya yanýmdan
Aðlýyorsun ya
Özgürlüðe býraktýðýn serçenin
Kanadýnda kan gördüm
Uçurtmalarý baðlama gökyüzüne
Umutlarý baðlama
Rüzgarýn sesi beni boðmaya yeter
Aðlama!...
Amacýn kanatmaksa yaralarýmý
Hadý vur!..
Vurdukça kanýyorum ne de olsa

Bulduðun yerde býrak beni
Gözlerim nemli kalsýn biraz da
yüreðim sönük
Güneþin sarýsý gibi alýnyazým
Sözlerinle yaralansýn biraz da
Hadi git!..
Durdukça kanýma giriyorsun...

Bakma bana öyle suçlu gibi
Bu aþka silah çeken ben deðilim
Sessizliðe dinamit koyan da
Kuþlarý avcýlar vurdu gülüm
Tüyleri düþerken karlar üzerine
Ne bilirdim
Sonumuz olacaðýný..

Sen de gidiyorsun...
Diyor ya þair;

''Elimi beþ yerinden baðladý beþ parmaðýn
Baðrýmda yanmadýk bir yer býrakmadan git!..
Bir yarin göçtüðünü / çöktüðünü bir daðýn
Görmemek istiyorsan ardýna bakmadan git!..''

Bu günümüz suçlu diye
Yarýnlarýmýzý öldürüyorsun
Gerçeklerden kaçmak adýna
Þarkýmýzý yarým býrakýyorsun
Hadi git!..
Git kolaysa
Daha ne duruyorsun

Tut ki;
Tanýþmadýk... görüþmedik...buluþmaýk...
Bir rüyaydý yaþadýk
Ne artýk þiirlerimin prensesi
Ne de gönlümün kraliçesi
Ölüme silah çeken hayatýn
Gerçeðine vurulduk sýrtýmýzdan
Ne çýkar!..

Tut ki;
Sazýmýn telleri seni anmasa artýk
Þiirlerim öksüz kalsa biraz da
Sensizliðe ram olsa gecelerim
Rüyalarým susuz kalsa biraz da
Ne çýkar!..

Tut ki;
Dünya kocaman bir yalan
Umut yalan, ateþ yalan, aþk yalan
Ölümden öte gerçeðin sahtesi yalan!..
Tut ki;
Yalanýn gýrdabýnda boðulduk
Ne çýkar!..

Bir gidiþ ki vedasýz
Ve de el sallamadan...
Bir daha dönmemek üzere

Git ki son olsun çýrpýnýþým
Canevinden yaralanýþým
Þiirimde kanayýþým
Git ki;
Bir son olsun dað gibi yýkýlýþým

Sana ait bir gönül var bende
Onuda týrnaklarýmla parçalarým
Hadi git!...