Ayıp düşler kuruyorum
karanlıklara inat düşüyorum koltuğun sırtlanmış yüksekliğine
kasıklarıma düşüyor bin türlü sancı
cevizin dudaklara verdiği renge dönüşüyor düşlerim
secdeye varamadığım ibadetlerimin rükuya durmuş halleriyle çöküyorum dizlerime
kancık bir uzaklığın acısı saplanıyor böğrüme
güllerin kanattığı yerdeyim
okunan tüm duaların varamadığı iyiliklerdeyim.
Kaprisli bir saatin akıp gitmez yelkovanındayım,
An be an beyazlayan saç tellerimle.
Ve bir enstrümana takılıveriyorum
Çığlığımla.
Okunan dualar varıyor kimliğime
Kimliğim iki heceli bir kelime
Adımı zikrediyor dünyaya
Kaybolmuşluğumu hatırlatmak adına
Dudağımı ısırıyorum kanayan yanımla
İçten içe akışımı seyrediyorum
Garip bir haz duyuyor göğüs kafesim
Oysa kan kokuyor nefesim
İşgal edilmiş sokaklar, şehirler, ülkeler gibi
Tutuklanıyorum kendime
Kabuk bağlıyor sevdam
Memleket türkülerine kapılarak
Son rükuya vararak emaneti teslim ediyorum
Duvarlara
Duvarlar
Tırnaklarımla haritalaştırdığım hasretlerimin
Kitapları
Tırnaklarım
Harç harç birikmişliğim
Oysa yeşil vadilerde ağaç kovuklarındaydı varışlarım
Varışlarım tümcesiz ve zamirsiz bir cümle
Öykünmesiz gitmelerin adresleri
Duaların melodilere yüklenmiş seslerinde
Zikir eyliyor
Kızıl kızıl düşlerim