Kurþun Meseli

-Bu kurþun nereye gidiyor böyle!
-Bilmem. Oraya ateþ etmedin mi?
-Hayýr. Þuraya niþan almýþtým. Hatta bu senin kararýndý.
-Farketmez oraya saplansýn.
-Ýyi de oradan da sapýyor!
-Gerçekten öyle, ama yine de farketmez. En kötü ihtimalle, büyük bir daire çizer; bize döner. Hani belki burnu yamuktur ya!
-Hahhahaha!
-Hahhahaha!
* * *
Bu sefer hiçbir sorun yaþamadan yola çýkmýþtý. Hatta ilerlemiþti de epey. Ama unuttuðu bu yolun artýk kullanýlmadýðý, karla kaplý ilerlenemez olduðu. Kýsaca, o andan itibaren yol olmadýðýydý. Yolluktan çýkmasýnýn en büyük nedenlerinden bir diðeri de, sürtünme katsayýsý bakýmýndan yoksulluðuydu. Neyse. O, bunu bilmeden yol alýyor -araþtýrmalý, soruþturmalýydý-. Geri dönemeyecek de. Ardýnda kar fýrtýnalarý baþladý; önündeyse baþlamak üzere. Sað ve sol cenahý, geçit vermeyen uçurumlarla kuþatýlmýþ. O, bunun farkýnda deðil. Neyse. O, yol alýyor.
* * *
-Sence bu kurþunu takip edersek, ölümden kurtulur muyuz?
-Hayýr yoluna çýkarsak, ancak ölürüz.
-Bir þeyi unutuyoruz galiba.
-Neyi?
-Erimi tükenmek üzere.
-Buna ne sebep oluyor böyle! Kurþununun, defalarca üzerinden geçilerek, kuytuda terkedilmiþ çaresiz bir bakire gibi acý çektiðine, þahit olmak ister misin?
-Asla!
* * *
Geç de olsa, yola çýkmak konusunda kuþkular duymaya baþladý. Ne var ki yolda. Bu kadar aceleyle karar alýp, hem de böyle çýrýlçýplak, çýkmamalýydý. Üþümesi gerekiyor. Üþüyor da. Isýnamayacak. Bu, dünyanýn sýcaklýðýný 20'C derece artýrarak, buzullarýn tamamýný ergitmekten farksýz. Zira, etrafýnda içinde bulunduðu vadinin, süratle ve keserek akan ýrmaðý ile soðuk, kaygan kayalardan baþka, kendisi var. Kendisini yaksa dahi ýsýnamaz. Kaldý ki, yanýcý veya yakýcý maddesi de yok! Tek parça halinde göðeren kayalýklar -uçurumlarýn nesnesi-; yine yekpare su -baþ döndürücü bir hýzla geri dönüþsüz akýntý, eðim cabasý-. En kabasý kendisi gene. Bunu az sonra anlayacak. Muhtemelen ölüme yakýn kavrayacak. Neyse ki günün ilk dakikalarý. Belki güneþ çýkar, bir nebze rahatlatýr.
* * *
-Ben neden oraya ateþ et demiþtin sana, hatýrlýyor musun?
-Sanýrým uzak olduðu için?
-Evet...uzaktý...o yüzden. Yani ne kadar yol alýr, onu merak ediyordum.
-Bunun için oraya ateþ etmem gereksizdi.
-Elbette nereye gittiði mühim deðil. Ne kadar süreyle havada kaldýðý önemli. Yeter ki bizi vurmasýn.
-Tabancam hakkýnda böyle konuþamazsýn! O, bana babamýn hatýrasý. Bizi vuracaðýný hiç sanmýyorum!
-Olsun. Kurþunu ben icat ettim. Tek hatayla: Hedefine varmýyor. Lakin bu durum bize gizlenmiþ gerçeði gösteriyor.Onu niþana gitmesi için deðil, fakat uzun süre yol alsýn diye icat etmiþ bulunuyorum. Buysa asýl amacýmýz olduðu anlamýna geliyor. Hem illa gerekirse, hedefi vuraný da geliþtirilir. Sapmalý, þaþýrtan, gafil avlayan, öldürmeyip süründüren, bilumum iþlerimi gören, hayatýmýzýn bekasýný saðlayan...her türlüsü!
-Bazen çok konuþuyorsun.
-Ancak, kafa karýþtýrýyorum. Karambol. Vakit kazanýyorum böylelikle.Erk!
* * *
Ýlerliyor hýzýný kesmeden dik yamaçlara. Umursamýyormuþcasýna. Beyni hiçbir þey almýyor. Bir ara duraksýyor. Yorulduðundan deðil. Nerede olduðunu merak ettiði için. Nerede olacaðýný yahut olup olmayacaðýný merak etmeden. Ýþte bu yontulmamýþ aldýrýþ etme edasýyla, sýrt çantasýndan yol haritasýný ve bölge kitabýný çýkartýyor. Bulunduðu yol ve bölge hakkýnda, bilmesi þart ilk gerçeði sanýrým öðreniyor. Nihayet. Yolun ve bölgenin, harita ve kitapla, kesinlikle alkasý yok! Neyse. O artýk yolda!