Bir Salacak düşünde içtiğimiz rakının, denize olan özlemimizi bir nebze olsun gidermesi gibi, seni düşün bir parçası yapmaya çalışmak. Ve seni beklemek, Salacak kayalarında gezinen intihar ile susarak. Denizi dinlemek. Şairlerin gözyaşlarından oluşan denizi. Ucuz ve ekşi şarap tadında olacağını ummak... Vazgeçemeyeceğim bir tatda. Ay ve dolunay... Mavi, beyaz ay... Ay için içilen her şarap, ay için söylenen her şarkı biraz da sana aittir, sana dairdir...
     Karanlık bir yönü var gecenin. Kıyıda oturup denizin üzerinden geceye bakarken keşfedilebilecek karanlık bir yön. Karanlık bir tarz, bir duruş, bir tavır... Aydınlık yönüde var tabii. Aydınlık yönü dostlar ve dolunay...
Bir defterin bir sayfasına bir tarihte yazılmış bunlar. Nasıl ve nedense karşıma çıktı geçenlerde birdenbire. Acılarıma acı katan özlem yükünü daha da arttırmak niyetinde. Biz neler yaşadık neleri paylaştık o güzelim dolunay kutlamalarında. Ahh heyhat “geçen gün gelmiyor geri” der şarkılardan biri. Filmini bile çekmeyi planlamıştık bu şarap ve dostluk gecelerinin; dolunayın aydınlattığı yüreklerimizden bir senaryo yazarak.
     Kayaların dili olsada konuşsa. Biz bu kayalıklarda az mı şey yaşadık? Neleri paylaştık ki kimselere anlatılmaz.sadece biz biliriz bunları, bir de kayalar. Bir de deniz. Denizin bildikleri öyle çok ki, sırlarımızı ifşa etmesin diye her gece bir yudum şarapta ona sunardık; şarhoşluğun verdiği sakarlıklarımızla. Bizim tüm sırlarımızı saklıyor şimdilik, şarabın ve dolunayın hatrına. Ama ya birgün konuşursa...