Sonraki gezegende bir ayyaþ yaþýyordu. Küçük prens orada çok az kaldý, ama yüreði sýkýntýyla doluydu ayrýlýrken.
Bir sürü boþ ve dolu þiþenin bulunduðu bir masada oturmakta olan ayyaþa, "Ne yapýyorsunuz burada?" diye sormuþtu.
"Ýçiyorum," demiþti ayyaþ asýk bir suratla.
"Niye içiyorsunuz?" diye küçük prens yine sormuþtu,
"Unutmak için, " diye yanýtlamýþtý ayyaþ.
Küçük prens adamýn haline üzülerek, "Neyi unutmak için?" diye sormuþtu bu kez de.
"Utancýmý, " demiþti adam baþýný sallayarak.
"Niçin utanýyorsunuz ki?" diye sormuþtu küçük prens. Ona yardým etmek istiyordu.
"Ýçtiðim için! " demiþti adam. Sonra da yine eski sessizliðine gömülüvermiþti.
Küçük prens kafasý karýþmýþ olarak uzaklaþmýþtý oradan.
"Büyükler gerçekten.çok tuhaf, " diye söyleniyordu giderken.