yolculuğa çıkmak için bir bavuldan fazlası gerekiyor.
kaderimizi yanımıza alıp mı yoksa, yalnızlığı kadere bağlıyıp mı bilemiyorum, son tribün ıslıkları hafif bir sarhosluğun artışında azalırken, bir otobüse bindim alelacele, kötü haberlerin gelişinden hızlı olamaz tabiii hiç bir zaman ki aslında her haber kötü haberdir.
yolculuğa esir otobüsün ; ayakları kokan adamları , kanlı kadınları , büyümeye dehşetle bakan çocukları , içilen ardı-ardına muhteşem sigaraları yazıldı söylendi herhalde çoktan , ki gidişlerin hüsranlı küfürlerinden tekerler bile tek tek nasibini almıştır...
ben pervasız saçlarımı nasıl dağıttığımı anlatsam ? tesadüfen hayatına dahil olduğum bir yaşlı kadına doğru giderken , pervaasız saçlarımın arasına kül düşmelerini , yol masallarına sığdıramamayı anlasam...
benim doğduğum bir yer var mıydı , hatırlamıyorum ama oraya gidişiyorum ne tesadüf , ne teessüf. yolum bak iki türlü acıda birleniyor. yılanların katlinden sorumlu tarımcıların ürünlerini farelere teslim etmeleri gibi, keşke yılanlar kalsaydı , e ben sadece doğduğum yeri tekrar bulma çabasından kaçmamla yüzleşseydim sadece , bir anneanne hasta olmasaydı benim yüzümden olmasaydı , yanımdaki yarım adam uyusaydı yine ben kendime kaçarken , saçlarımın pervalarına küller düşseydi.
korkuyu acıyla tümledikten sonra huzursuzluğa rağmen uyudum , dedem geldi yanıma kabuslarımın da sonu yoktu nasılsa. son zamanlarda yatağıma işer olmuşken halihazırda herhalde bunun için beni azarlıycak diye düşündüm. " beni tedavi eden doktora götürmeseydiniz en başta" diyecek sandım , lisede bırakmıştım onu da aynı beyaz önlüklüye güvenirken , değiştirilmemiş beyaz çarşafta. hiç birşey söylemeden bakıp gitti. azarlamak yerine çoğarlamayı tercih etmiş oldu böylece suskunluğuyla.
bir yol hikatesi olur herhalde sonunda, bitmemesinden öykünmemek mümkün mü ? hiç bitmediği için eninde sonunda , varacağın yere varsanda rasyonel bir son değil çok şükür, kurayım hadi saati karanlığa ve def etmeye çalışalıyım başımdan tevazu meleklerini , döneyim hep alıştığım kışa, sonu mümkün mü ?
şafağım çoktan kayıp
yolum yoktan ben,
ben gerçekle yaşamaya alışık mıyım olum.

sabah inmek , tanıdıkları görmek eşzamansız kurmaca anılara tekrar dönüşlere kıskanç.
kim yazıyor bu sahte tarihi ?
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,