durdu
soluk
yere indi
gök tanrı
en masum yalanıyla
kocaman bir denizdi
ve boğulmak
içten bile değildi

mağrurdu
kan kokusu
sustu
yer tanrı
ve aydınlıktı toprağı kuşatan
kısık gözlerinde
bıkkınlık
anıydı ürperen

koptu
sonrası
kızıl bir meydandı
ulanan
herkesin kendi ritüelinde
kaybolan

kocaman adamlardı
kocaman laflar ederlerdi
oysa tanrılığa soyunmuş soytarılardı
ve tarih mutlak değildi her zaman


öldü
toprak
kavruldu
can
bir hiçti artık yaşam
ve hiç bu kadar zor olmamıştı
kayıtsız kalmak
işten eve giden en uzun yolda
vicdan sokağına teğet geçerekten
sekiz haberlerine yetişmek

: katillerrrrrrrrrr...