Yırtılmış sayfalardan biriktirdim bu cümleleri.
Meraklanma, avucumda sakladığım parçaları kimseler görmedi.
Yazdıklarımı ise ben unuttum...
Noktadan öncesinin hesabı yoktur böylece...
Sonrasında elimde kalan, cenaze namazı kılınan, ardından selamet istenen,
yürek atışlarımdır sadece...

Beton binalar arkasında güneşin devrilmesi dahi,
ihtimal vermez küçük bir kıpırtıya.
Kamerin ay_ dın yüzünü göstermesinde ki güzelliği, teselli kabul etmez...
İmkansızı onikiden vuran şımarık çocuk misali, ağlama numarası yapar.
Gözyaşından yıldızlar düşer geceye...
Bir memnuniyetsizlik yanar, bir samanyolu söner, gözler önünde.
Garip yüreğim beyaz gömlek ile , cami önünde sabahı dilenir...

Tercümesi yok bu cümlelerin.
Tercümana ihtiyacı dile getirme...
Dillendiremediğim cemaatin dualarında saklanır beraatim.
Dualar yükselir semaya, benimkiler dahil, bulut olur gözlerinde.
Şimalsiz beslenir yüreğin...

Firaktan yana nasibimiz, rahmet olur yollarımıza.
Rahmanın melekleri sabrımıza kuvvet, sevdamıza bereket,
ömrümüze hidayet nuru gönderir.
İşte büyük muhabbet...

Kalbi sadakat yeminleri yanan faniliğin topraklarında,
gül bitirmek kolay olmuyor...
Alev alev yanmadan kor halini almıyor gönüller...
Adını saklı tuttuğumdan yazısız mezar taşım.
Sebebi ve tarihi hesap gününe ertelendi, yazdıklarım gibi.
Kor oldu görmedi kimseler...

Bilmesinler...
Sana geç kalmışlığımdan yandığımı...

Dedim ya gül bitirmek kolay olmuyor.

Suskun halinle ,konuşan yüreğinde,
"gül" bitti....