anadolum ve ayrılıkları
anadolumun rüzgarları savururken beni yollara
baharda, yazda, kışlarda gördüm
insanların yaşamını nelerden ayrı kaldıklarını
kimi sever yarini
kimi sever doğduğu yeri
yollara anlatırlar dertlerini

yıllar geçer günler gelir derler
ayrılıklar biter dert değil derler

uyanırız her sabah güne
ayrı kalmışız sevgiliye
ana ocağı çağırır bizi
hasretim sanki ben
istemem mi yarin yanını
yollara diyemem hasret sancısını
diyerek inletti han duvarlarını
tanıdığım hasret çınarı

ben hergün yollardayım diyordu
gördüm ayrılıklar şehirlerini
her gördüğüm han bana hatırlatır
köyümü, evimi, sevdiklerimi

buradada insanlar var oradada
buradakilerde yaşıyor oradakilerde
ben neden acı çekiyorum
yoksa sadece benmiyim ayrıkalan

ey garip gönlüm diyordu
ağlama yarın var diyordu
kavuşur eller kalmaz hasretlikler
yarınlar var hayaller diyor


sevmezmiyim anadoluyu
yollar beni götürür köyüme
ben ise ayrı kalmıştım sevgiliye
oradan buraya anlattı bana
anadoluyu sevgili olarak gördüğünü
her köşesinin ayrı ayrı çiçekler açtığını
her çiçeğin ayrı arısı olduğunu
buranın anadolu olduğu unutulmamalı


arkadaş