Deli gömleği giymeliyim üstüme ve kafama bir huni takıp yeşilliklerde coşmalıyım, bir hücreye kapatılmalı ve uyanmadıkça ışığı görmemeliyim.. zifiri karanlık olmalı her şey; odam, pencerem, dünyam.. Biraz duman, biraz su..

- suni teneffüs yapılmazsa hastayı kaybediyoruz..yoğun bakımı açın, neşteri hazırlayın ve .. bip, bip, bip..



Önce iç çektim,
Daha sonra yürümeye başladım,
Ezberlediğim yollarda ayak izlerini aradım
Kadıköy’deydi sanırım, Karga idi mekânın ismi, şuan tam hatırlayamıyorum
Çok sarhoştum.
İçeri girdim
-     Hey garson! Bana bir bira ve yanında bir tane daha..
Tek seferde fondip yaptım
Karşımda sen oturuyordun..

Zaman özümden çok şey aldı
Yaralı, yalnız ve savunmasız kaldım.
Tek başıma çaresiz kaybediyordum
Teslim oldum; onurluca, gururumla ve dimdik..
Yenilgiyi baştan kabullenmek daha az acıtıyor
Bile bile yarın ki acılara şimdiden gömülmek
Ve isteyerek..
Yani yarın için daha çok erken aslında.
Demesi kolay gel de bana sor..
Her başlayan gün mutlak kaybediyorum
Serde gurur var! Hepsi laf.. Külahıma anlat Ayfer Hanım.
İçin için yanıyorum,
Kelimeler boğazımdan yukarı çıktı, beynimde ki damarlar patladı patlayacak
“elde var hüzün”
Kaynıyor kazanım, suyum ısınıyor, duygularımı istismar ediyorum kendimce.
Söyle ne kalıyor senden geriye
Ya benden geriye?
Ya hayattan?
Peki ya sevgiden?
Ya aşktan?
Sahi aşktan ne kaldı geriye..?
İstanbul bu gece bir başka dertli..
Sevinç bayramları kutlamıyor aksine!
Savruluyor bulut bulut üzerimde
Martıların uçamadığı bir yerde,
Birileri balıkları kimseyle paylaşmıyor..

Ayağa kalktım ve hesabı ödeyip yürümeye başladım.


-     Hanım efendi kitabınızı unuttunuz
-     Ben mi? Evet benim tabii ki, Küçük İskender bilir misiniz?
-     Sanırım duymuştum ama hiç okumadım
-     İsterseniz size verebilirim, ne dersiniz?
-     Teşekkür ederim fakat …..
-     Okuyun lütfen, her biri anlatmak istediğimden çok uzak ve iç içe..
-     Sizi bırakmamı ister misiniz, sanırım sarhoş olmuşsunuz
-     Hayır! Sarhoş olunmaz, sarhoş doğulur, ben doğuştan sarhoşum.
-     ……..
-     Sizinle gelebilir miyim?
-     Tabii ki,
-     Öyle ise gidelim, daha sabaha çok var ve ben.

Gecenin en koyu demi, sabahın ilk ışıklarına dek süren erken boşalmalar bittiğinde.
Üzerimde ki ağır kokuyu da alarak ayrıldım oradan..
Sevimsiz bir sahil kalabalığının içinde daha insanlar sabah koşusunda iken bir kısmı da iş telaşındalar
Ve ben.. en sahipsiz günümü yaşıyor olmalıyım..
İlk vapurla yol aldım.
Deniz köpürdükçe midem bulanıyordu
Rüzgar tenimi acıtıyordu
Saçlarımı ellerimle okşadım ve bir kez daha lanet ettim zamana
Zaman seni anlamıyorum; nedir senden çektiğim, bırak yakamı.

O gün, orada, elini sıkıca kavrasaydım
Ya da ayrılırken öpseydim dudaklarını
Sessiz ve korkak kalmasaydım gelişlerine
Giderken vedalar etmeseydim
Özlemsiz bitmeseydi günlerimiz
Gecelerimi sabaha seninle bağlasaydım
Hayallerinin kıyısına kırıklık ekmeseydim
Gitmelerini ezber etmeseydi dilim
Çok şey olurdu bizden,
Biz çok şey olurduk belki..
Belirsiz bir yağmura erken tutulurduk
Sonumuzu ne sen nede ben bilebilirdik
Ama zaman zaman mutlu olurduk
Zaman zaman sevdalı
Zaman zaman dargın olurduk
Zaman zaman özlem dolu..
Keyfe keder günler geçirirdik,
Ağlaşırdık birlikte nice göçmen kuşlara
Yavrusunu kaybetmiş kedilerin arayışına ortak olurduk
Ellerimiz üşümezdi soğuktan
Sol yanımızdan kopmazdı; ne senin, nede benim bir şeyler.

Yürek ikiye bölünüyor,
Kurşun vurabileceği en iyi noktadan vuruyor
Ateş yakabileceği en dayanılmaz yerden yakıyor
Dallar kırılıyor
Yapraklar dökülüyor
Sonbahar geldi, hatta geçiyor..
Resmini çektiğim çiçekler solarken ağlıyor
Hayır! Bu çok erken
Böyle bitmez hiçbir iz..


Lütfen! Zamansız bir fırtınada boğulmama izin verme.
Son demlerini yaşayan bir ölüye; fazla bu..


Tamamlanamayan bir öyküdür bu yazdığım.. Sanırım galibi sen bu oyunun..
El-ve-da!


09.11.2006
Ayfer YILMAZ