Ayazda kalmýþ minik bir yürek,
Ürkek gözlerle bakarken etrafýna,
Dinler terk edilmiþlikten kalan son naðmeleri
Yorgun bir mavi kuþ yorgunluðu yüreðiyle

Gecenin göðsünde karanlýðýn en suskun kaldýðý anda
Azabý mahrem yerlerin evreni dindirip sen olma sevinci yarým kalmýþlýðýyla
Nedensizce sürgün yemiþti yüreði
Aðaç ölüleri kalbin az ötesinde
Minik bir yürek titredi
Ve kapandý gözleri

Þafak sökerken þehrin göðünde
Kanatlarýmý yitirdim yorgun yüreðimle
Öperek çekildi bir deniz güneþi
Ýlle de mavi kuþu aldý

Sýrtýn bana dönüktü
Minicik ellerim göðsünde
Kalbim kaç kez koptu yerinden
Avuçlarýmýn içinde nefesini dinlerken