Bir bulmacanýn bulunmaz cevabý gibi gizli saklýyým
Bir gece yada bir gündüz ne fark eder ki?
Ýkisi de ayný benim için,ikisinde de sen yoksun
Caným o kadar kýrýlgan bir hale geldi ki,
dokunuþlarýn azabý ölümden beter.
Seni özlediðimi biliyorsun ama;
sen hiçbir þey yapmýyorsun…
Þimdi bunlarý düþününce,
Bir boþ vermiþlik düþtü vücuduma
Unut dedim unutamadým..

Hani hayat korkmamayý öðretirdi ya
Sanýrým ben bazý þeyleri yanlýþ anladým
Ölüm üzerine kurulan yaþam ve aldatmacalarýn
hiç birinden korkmadým,
Sensizlikten korktuðum kadar!
Soðuk olan ölüm müydü,yoksa o bakýþlarýn mý?
Kaç þehir yaðmaladý bu aþk hýrsýzlarý,
Kaç mahkumun son isteðiydi sevdayý tanýmadan ölmek?
Ya birileri durmadan yalan söylüyordu
Bunlara kim inanacak di?
Hiçe sayýlan kavgalarýn hangisi senin içindi,
Benim hatalarýmýn sebebinde neden sen yatýyordun?
Bir yada birkaç adýmlýk bu ömürde
ben neden tökezlemeye baþladým?
Hasretin mi bana bu kadar acý çektiren
Yoksa ben mi acý çekmeye hasretim ki hala özlüyorum seni!
Ýnsan hiç öpemediði dudaklar için her gece yas tutar mi?
Can dayanmaz çileleri ayrýlýðýn merhemi niyetine sürüyorsam
Vedasýz gitmelerin açtýðý yaralarýn üzerine,
Ve bir yýldýza sen duyarsýn diye
“hala dimdik ayaktayým yokluðun beni bitiremedi” diye yalanlar söylüyorsam
bil ki seni unutamadýðýmdandýr
Her þeye sil baþtan baþlasam;
Ben bu kahýrlarý ne yapacaðým
Ben bu acýlarý kime satacaðým?
Ben unutmalarý, ben ölmeleri beceremedim ki..
Bir “anka kuþu “misali
Küllerimden yeniden doðarým
Bir boþ vermiþlik geldi vücuduma
Unut dedim unutamadým

Hüseyin Avni Çakmak