Özlersin sanmýþtým.
oysa gittiðin yerlerde yaðmur bu kadar uzun sürmüyormuþ!
Ne kadar vaktim kalmýþtýr?
acaba bu balkabaðýn dan da benim için bir mucize çýkar mý?
ayak baðý oluyorum kendi ömrüme
düþlerime takýlýp düþüyorum.
ve sen gelmiyorsun!
Yüreðimden tutup da dünyana kaldýrmaya
Eskisi gibi durmuyormuþ yüzümde senler
patavatsýz bir gülümseme ve ötesi,
güneþe küs bir memlekette ölümü saklamak bedenimde
refakatsiz ömrüm her yol ayrýmýnda bir sükut...
þimdi susmanýn zamaný deðil aslýnda,
gidiþine bir türkü yakmalýyým.
ama ruhum elveriþsiz hüzünlerden dolayý ezgilere kapalý.
neyse ya zaten çalýntý çýktý bu mutlulukta,
ama yinede yoksun demeye dilim varmýyor;
birisi denk düþerde seni bende arar korkusu yok mu
bu yüzden hep boynum bükük …..
Hüseyin Avni ÇAKMAK